گرد هم آئی هفتگی
شعری با لحجه ی محلی استهبان:
با اجازه از خدا و شهدا
من ماخام قصّه بِگَم آی رُفَقا
یَه ی دَدَه و کاکای بودن تو شهر ما
دور از جُونُوتو هم سنِّ شما
زیرِ سَی یَی پدر و مادرُوشُو
داش قشنگ شکل می گرفت باوَرُشُو
وَختی جنگ شد دوتّاشُو بَچّه بودَن
بَ کُو می کردن اَ لَو باغچه بودن
دشمن اُومَد که باما جنگ بُکُنَه
عَرصَه بر ملّتِ ما تنگ بُکُنَه
شهرای ما همه بُمبارون کرد
دامَنِ علقمه لَو کارون کرد
حتّی اِنداختِ تو کوچۀ 6 متری
....
ادامه مطلب