)
)
گرد هم آئی هفتگی
((یا لیتنی کنت معکم فافوزمعکم)) از زیارت وارث
کــــاش بودم کربلا، تا کنم جان را فدا
کاش بــــودم هم نـــوا در نینـــوایت یا حسین(ع)
|
کاش بودم برگ سبزی از گل گلزار تو |
یاکه اشــــــک شبنـمی بــــر روی برگ و بار تو |
|
کــاش بودم واژه ای از دفتر آثار تو |
یــــا کـــه گــام مثبتی می داشتم در کار تو |
یــــا مرا بودی به جان درد و بلایت یا حسین
|
کــاش بـــودم تا بلا گـردان اصغر می شدم |
یا بـه قــربان قد و بالای اکــبر می شدم |
|
یا فدای دســــت عبــــاس دلاور مــی شدم |
یا نثار قاســم و هــم عون و جعفر می شدم |
می شدم ملـــحق به خون کشته هایت یا حسین(ع)
|
کاش بودم می خریدم تیر عشقت را بجان |
می کشیدم دســت از جان بر حیات جاودان |
|
مـی نهادم سر بکویت بر طفیل عاشقان |
مشــت خاکی میشدم در سایه ی آن آستان |
بر امید عزت روز لقایت یا حسین(ع)
|
کاش بودم از غلامان سیاه مــوکبت |
کاش بودم جبهه سای خاک سُــمِ مَرکبت |
|
کاش بودم تا رسانم آب سردی بر لبت |
کاش بودم تا نشانم آتــــــش تــاب و تبت |
کاش بودم آشنای آشنایت یا حسین(ع)
|
کاش بودم کربلا ای بی کس یزدان پناه |
تا که می گشتم بقربان سرت در قتلگاه |
|
یا که می رفتم بسوز دل جوار خیــمه گاه |
تا فرو بنشانم آتش را به سیل اشـــک و آه |
یا تسلّائی دهم بر بچه هایت یا حسین(ع)
|
کاش بودم می زدم دامان همت بر کمر |
جمع می کردم یتیمان ترا با چشــم تَر |
|
بلکه از باران غم خاموش می کردم شـــرر |
از خیام آل یاسین می نمودم دفـع شـر |
یا که می کردم به ذات حق شکایت یا حسین (ع)
|
کاش بودم من در عاشورا شب و آن بزمگاه |
زیر چـــرخ نیلگون و پـرتوکم نور ماه |
|
تا بگردم دور جسمت ای شهــید بی سپاه |
بلکه با خنـــــــجر نیاید ساربــــان روسیاه |
تا بُرد انگشتی از انگشت هایت یا حسین(ع)
|
کاش بودم در اسیری دست غیرت وا کنـم |
خدمت سجاد(ع) را بی خوف و بی پروا کنـم |
|
کاش بودم امر زینب خواهرت اجرا کـنم |
کاش بودم طفلک گم گشته را پیدا کنـم |
کاش بودم با اسیران در هوایت یا حسین(ع)
|
حال چون تاخیر شد دوران من زین ماجرا |
کن شهادت را نصیـــبم ای شــــــهید کربلا |
|
ثبت کن نام مــــرا در زائرین نینوا |
از زمین کربلا قبری ببخشا « شعله» را |
تا نهد سر روی خاک پُر بهایت یا حسین(ع) [1]
« 6محرم 1389- 1/1/1348»
[1] -من و عشق پاک، میرزا محمد شعله، ص 155.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
هنگامه ی عاشورا
مظلوم حسین ،مظلوم حسین، مظلوم حسین جان
|
عالم پر از هنگامه ی آقا حسین است |
اینجا حســین آنجا حسیــــن هرجا حسین است |
|
دشت و بیـــــــابان ،گلزار خون شد |
دامــان صــحـــــرا، آلـالــه گــون شــد |
خـون خدا سردار عاشورا حسین است
مظلوم حسین ،مظلوم حسین ،مظلوم حسین جان
|
هر محفلی نام حسین ورد زبان است |
هــــر جا نظر می افکنـــم نـورش عیان است |
|
هرجا که می بینم بساطش درمیان است |
بــــا عشق او هر زنــــدگانی جاودان اســـت |
ذکر خـــدا آرامش دلها حسین است
|
روزی چو عاشـورا چنـین عنوان ندارد |
این انقــــلاب کربـــــــلا پـــایان ندارد |
|
هـرکس که نشناسد حسـین ایمان ندارد |
اسلام بی عشـــــــق حسین سامان ندارد |
چون مکــــــتب اسلام را ابقا حســـین است
|
باشد چه رمزی این حسیــن الله اکبر |
گر او نبـــــودی کی شدی دلـــها مسخر |
|
بی او کجا می شد بقای دین داور |
بـی نـور او کی می شدی قرآن مــصـــور |
تضـمین آئین،درمرام ما حسین است
|
در کربـلای عشـق تا افراشـت قامـت |
بر رادمــــــــردان،داد درس استـــقامت |
|
شـد بهر «قد قامت»به محراب امامت |
برپا نماز از خون او شــــــد تا قیــــامت |
شرح نماز و معنی تقوی حسین است
|
کی چون حسین هنگامه محشر بپـــا کرد؟ |
جــز او که برپا پرچــــم ســـرخ عـــزا کرد؟ |
|
کــی این چنین قربانی از بهر خدا کرد؟ |
جــــز او که طفلی چون علی اصغــر فدا کرد |
دل دادهِ این ماتم عظمی حسین است
|
اسناد مظلومی این آزاد ســــرور |
دست ابالفضل اســت و خـــون پاک اصغر |
|
هم غرقه در خون قامت زیبای اکبـر |
هم نعش پاک قاسم و هم عــــون و جعفر |
سر خیل هفتاد و دو تن تنها حسین است
|
دیگر ز اسنادش شهید قتـلگاهش |
عبدالله شیــرین زبان بی گنـــــــــاهش |
|
طفل حسن داغ حسین و اشک و آهـش |
کز تیغ دشـــمن دست و پا زد در نگاهش |
آری امیر جنگ و دل دریا حسین است
|
فرزند پاک فاطمه نـــــــــور ولایت |
با این همه جور و جــــفای بـــی نهایت |
|
نگشود بر درگاه حق لب بـر شکایت |
تنها برومنـــدی که منشـــــــور هدایت |
بنمود با خون گلو امضا حسین است
|
ازادگان دلدادگان مات حسیــنند |
جان بر کفـــن عشق آیات حســـــــینند |
|
روشن روان از پرتــــو ذات حسینند |
دل زنده در معنـای طاعاتِ حسیــــــنند |
زیرا شعاع «شعله» معنا حسین است
مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین جان [1]
«طلوع محرم 1409 24/5/1367»
[1] -من و عشق وپاک میرزا محمد شعله، ص157.
نظرات ارسال شده