ما را دنبال کنید

جستجوگر

ورودی انجمن ادبی

عضویتِ سایت و انجمن

آلبومهای نماهنگها

آپلودها

موضوعات

آمارگیر

  • :: آمار مطالب
  • کل مطالب : 394
  • کل نظرات : 363
  • :: آمار کاربران
  • افراد آنلاين : 4
  • تعداد اعضا : 444
  • :: آمار بازديد
  • بازديد امروز : 207
  • بازديد ديروز : 698
  • بازديد کننده امروز : 58
  • بازديد کننده ديروز : 170
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل ديروز: 2
  • بازديد هفته : 207
  • بازديد ماه : 9,279
  • بازديد سال : 96,743
  • بازديد کلي : 1,460,423
  • :: اطلاعات شما
  • آي پي : 3.15.143.207
  • مرورگر : Safari 5.1
  • سيستم عامل :

کدهای اختصاصی

گرد هم آئی هفتگی


بداهه سرائی شاعران انجمن ادبی شهید رابع در مدح و منقبت کریم اهل بیت

حضرت امام حسن مجتبی (ع) 400/1/21

 

----------------------------

 

دار و ندار حضرت زهرا ست، مجتبی

یادآور کرامت مولاست، مجتبی

آیینه ی تمام نمای محمد (ص)و
روح بلند زینب کبراست مجتبی

زیباست در درون دل عاشقان شهر
جشنی اگر به عشق تو بر پاست، مجتبی

از بهر عشق و عاشقی و دل سپردگی
زیبا ترین بهانه ی دنیاست، مجتبی

لبریز از محبت و سرشار از گذشت
پاک و لطیف و ناب ومصفاست، مجتبی

وقتی دلی به عشق رخش می تپد هنوز
یعنی همیشه حضرت دلهاست، مجتبی

در جود و بخشش و کرم و رافت و گذشت
عالم تمام قطره و دریاست مجتبی

میراث دار صبر و سکوت و غم پدر
خورشید سبز مشرق بطحاست مجتبی

آئینه ی جمال و جلال خدا شده ست
از بس که با جمال دلاراست مجتبی

مانند جد و مادر و پدر خود به لطف حق
از بهر خلق شافع فرداست مجتبی

حاتم نهد به خاک درش صورت نیاز
از بس که چون خدای خود آقاست مجتبی

مسند نشین محفل عشاق سینه چاک
رونق فزای خلوت دلهاست مجتبی

بر دامن مطهر زهرای مرضیه
امشب چه دلربا و چه زیباست مجتبی

رمز عبور حضرت موسی ز رود نیل
روح بزرگ حضرت عیساست مجتبی

فرمانده سپاه علی ، شور ذوالفقار
 در روز جنگ با صف اعداست مجتبی

با دشمنان به صبر و متانت نظر کند
چون حجت خدای تعالی ست مجتبی

بر زیر کارنامه ی ما شیعیان عشق
امضای مهر و مهر تولاست مجتبی

در شام بی ستاره ی قلب سیاه من
چون آفتاب گرم تجلاست مجتبی

چون مادرش همیشه نجیب است و...  چون پدر -
در زندگی صبور و شکیباست مجتبی

در جلوه و جبروت و جمال و جاه
آئینه دار خالق یکتاست مجتبی

مثل علی برای کمک به نیازمند
با جان و دل همیشه مهیاست مجتبی

کان سخا و بحر عطا هست و در کرم
بی منت و بدون تمناست مجتبی

در لطف به یتیم و اسیر و فقیر شهر
باران و خاک تشنه ی صحراست مجتبی

ما ساکنان ساحل عشق و ارادت و ...
دریای بیکران گهرزاست مجتبی

گیسو گل است و غنچه لب و بین کائنات
آئینه پوش و آینه سیماست مجتبی

ما شمع کم فروغ شب شعر و ... در عوض
ماه بلند (لیله ی اسرا) ست مجتبی

 وقتی کسی کریم تر از او ندیده ایم
حتماً شفیع محشرکبراست مجتبی

 ما را اگر که مردم عالم رهاکنند
این دلخوشی بس است که با ماست مجتبی

با اوست جنگ ننگ ، ولی صلح درعوض
زیبا شود اگر که چنین خواست مجتبی

 در شعر ناقصم که نگنجد مرام او
آیینه ای از عالم بالاست مجتبی

 دلتنگ! شعر! عشق! وفا ! بی ریا ! غریب!
اینها حقیقتی است که داراست مجتبی

جانم به لب رسید و کسی با خبر نشد
بر زخم های کهنه مداواست مجتبی

نور جمال حیدر و سبط رسول عشق
آرام جان اُمِ اَبیهاست مجتبی

هم سرور تمام جوانان جنت است
هم نوربخش عالم بالاست مجتبی

 حُسنش تمام اهل جهان را گرفته است
زیباترین بهار دل آراست  مجتبی

گِردش پراز ستاره وخورشید وماهتاب
یاقوتِ سرخ عالم عُقباست مجتبی

غرقِ سرور، خانه ی زهرا و مصطفی
حلالِ مشکلات وگره هاست مجتبی

روح علی و فاطمه در او دمیده اند
روحی که رهگشای مسیحاست مجتبی

در گیر و دار زندگی ام راه و چاره اوست
تنها کلید حل معماست مجتبی

 جشنِ ولادت است و زمین در ترنم است
زیرا  امید مردم دنیاست مجتبی

امشب صفا گرفته دل از یاد حضرتش
از بس که با سخاوت و آقاست مجتبی

چون بحر با سخاوت و بخشنده و کریم
چون کوه با صلابت و برپاست مجتبی

چشم امید جمله خلایق به سوی اوست
که رستخیز شافع آنهاست مجتبی

«زیبا» اگر چه واژه خردی برای اوست
زیباترین شکوفه ی دنیاست مجتبی

دشمن گریز داشت زمانی که چون علی
شمشیر می زد از چپ و از راست مجتبی

دلخوش به کوله بار پر از اشک روضه ایم
تنها امید روز مباداست مجتبی

وقتی عزای سرور  مردان عالم است
همراه کربلای معلی است ، مجتبی

گفتیم کربلا و نگفتیم : کربلا ـ
یعنی حسین محور و مبناست مجتبی »

دلهای ما برای بقیعش گرفته و ...
داروی درد عاشقی ماست مجتبی

گر چه صبور و خانه نشین مثل حیدرست
در حُسن خُلق مظهر طاهاست مجتبی

 مانند فاطمه که دلی داشت غرق خون
کانون اشک و غصه و غم هاست مجتبی

در بین دشمنان نه فقط ، بین دوستان ـ
حتی ،  غریب و بی کس و تنهاست مجتبی

در جنگ با مظاهر تزویر و زور و زر
مردانه صلح کرد و بپا خاست مجتبی

در لحظه ی شهادت خود ، جای همسرش
از خواهر عزیز کمک خواست مجتبی

در اوج افتخار و بزرگی به شهر خویش
مرثیه خوان غربت باباست مجتبی

هرجا که مجتباست همانجا بوَد حسین
هرجا حسین هست همانجاست مجتبی

مثل حسین کشته به میدان جنگ ... نه
اما شهید فتنه ی اعداست مجتبی

هرگز قلم به قلّه ی وصفش نمی رسد
ای دل ! ببین ، فراتر از اینهاست مجتبی

---------------------
بداهه سرایان:

نادررستگارمند
علی اکبر شجعان
سیدعلیرضا معزی
محمد جعفر پور
مسلم رنجبر
اکبر نصرالله زاده
خانم
جواهریان
حقیقی
محمد خانی

---------------
سایر بداهه سرایی های انجمن: http://rabe4.rzb.ir/Forum/Post/845

برچسب ها

ارسال نظر

کد امنیتی رفرش

نظرات ارسال شده

گردهم آئی هفتگی

شاعران انجمن

درباره ما

سلام به سایت ادبی شهید رابع استهبان خوش آمدید. محتوای این سایت و انجمن ادبی آن سروده ها و مطلب های ادبی ارسال شده جمعی از فرهیختگان و شاعران گرامی است؛ شماهم به این جمع بپیوندید و مطلب هاو نظرهای ارزشمند خود را برای دیگران وبرای بهینه سازی سایت ارسال کنید. استفاده از اشعار با درج لینک و نام شاعر آزاد است. امام صادق(ع) فرمودند : ما قالَ فینا قائِلُ بَیْتَ شِعْرٍ حَتّی یُؤَ یِّـدَ بِرُوحِ الْقُدُسِ : هیچ شاعر ی در حق ما شعر نگفت مگر اینکه با روح قدسی تایید و یاری شد: وسایل الشیعه ، ج 1 ص 467) مقام‌ معظم رهبري، حضرت آيت‌الله العظمي امام خامنه‌ای فرمودند : «شعر، ثروتی ملی، عظیم و پر ثمر برای کشور است» و «باید با ایجاد این ثروت بزرگ روز به روز آن را افزایش داد و برای نیازهای کشور از آن استفاده ی بهتر و برتر کرد». کاروان شعر در کشور با سرعت، دقت و جهت گیری درست به پیش می رود ؛ با استمرار این حرکت، کشورِ عزیزِ ایران باردیگر هدیه ای ارزشمند به تمدن و فرهنگ جهانی و خصوصاً این منطقه، اهدا خواهد کرد. شعر علاوه بر اینکه ظرفی برای بیان احساس شاعرانه است باید در خدمت ارزشها باشد و شاعر در عمل به وظیفه و مسئولیت خود، این نعمت بزرگ الهی را در خدمت به دین، اخلاق، انقلاب و معرفت افزایی قرار دهد. شعر می تواند به "معرفت دینی و اخلاق مردم" و "حرکت انقلابی ملت" خدمت کند و این کار حتی با یک یا دو بیت شعر انقلابی،‌اخلاقی و معرفتی در یک غزل محقق می شود و تأثیر می گذارد. قالب شعر نمی تواند نسبت به مسائل موجود کشور بی تفاوت باشد یا از آن صرف نظر کند. + خاندان شهید رابع اصطهباناتی : پدر وی «ملاعبدالمحسن» فرزند مرحوم «ملاباقر» فرزند «ملا سراج الدین» بود و پدر و جد پدری اش در جرگه افرادی بودند که در زمان حمله افغانها به اصطهبان، کشته شدند.[۱] تحصیل : وی در ۱۲ سالگی با راهنمایی دایی‌اش به شیراز رفت و هشت سال در مدرسه منصوریه درس خواند. در سال ۱۲۴۶ به تهران رفت و شاگرد استادانی مانند آقا علی حکیم (مدرس)، محمدرضا حکیم قمشه‌ای، میرزا ابوالحسن جلوه، ملاعلی کنی، سید مهدی قزوینی نجفی و مولی محمدتقی هروی بود. در سال ۱۲۵۸ دوباره به شیراز رفت. به علت درگیری با قوام الملک (حاکم وقت فارس) به سامرا تبعید شد و در درس میرزای شیرازی شرکت کرد و از او اجازه اجتهاد گرفت. پس از فوت میرزای شیرازی به نجف رفت و حوزه فلسفی آنجا را پایه‌گذاری کرد. او علوم مختلف از جمله فقه و احکام را با زبان شعر بیان می‌کرد و رساله احکام دین او مشتمل بر هزار بیت شعر بود. در ریاضی و شاخه‌های آن دستی داشت و مقالات مختلفی در این زمینه از او مانده است. در پزشکی بیشتر به پیشگیری و رعایت بهداشت و نظافت محیط توجه داشت و می‌گفت: «من رسماً طبیب نیستم، ولی هزاران تن را به طریق بهداشت معالجه قطعی کرده‌ام.»[۲] علامه امینی او را به جهت آنچه «نبوغ علمی» خوانده «شکافنده هسته علم و پیشتاز میدان دانش» معرفی کرده‌است.[۳] زندگی‌نامه : آیت الله اصطهباناتی در سال ۱۲۵۸ ش با دختر سید محمد حسن لاریجانی ازدواج کرد. همسرش در سال ۱۲۷۹ درگذشت. وی فرزندی به نام شیخ محمد تقی روانشاد ملقب به فیلسوف روانشاد دارد که از مجموع افکار و اندیشه‌های پدرش بخشی به همت وی با عنوان «شمه‌ای از آثار شهید رابع» تهیه و منتشر شده است. سرانجام وی در دفاع از مشروطه و رهبری قیام مردم شیراز در سال ۱۳۲۶ برابر با ۱۷ اسفند ۱۲۸۶ شهید شد و در باغ غزل حافظیه به خاک سپرده شد. آثار : احکام الدین[۴] رساله حدوث عالم[۵] مجمع المسائل[۶] رساله شمس التصاریف رساله جوابیه شاگردان : محمدجعفر آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین غروی اصفهانی، محمدحسین کاشف‌الغطاء، هبةالدین شهرستانی، میرزا عبدالحسین ذوالریاستین، سید محمدحسن نجفی قوچانی (آقا نجفی قوچانی)، علی‌اکبر حکمی یزدی قمی، غلامرضا یزدی، سید ابراهیم حسینی اصطهباناتی (میرزا آقای شیرازی)، زین‌العابدین اسدالله مهربانی سرابی، آقا نجفی قوچانی، غلامرضا فقیه خراسانی. ----------------------------------------- پانویس : شهید رابع، آیت‌الله محمدباقر اصطهباناتی عالم مشروعه خواه، نویسنده : محمد جواد اسلامی، با تلخیص، ص۲۵–۲۷. شهید رابع، ص ۴۰ و ۴۱. شهیدان راه فضیلت، ص ۵۱۲. رساله‌ای منظوم در احکام و فرایض که هزار بیت است. در موضوع جهان هستی، حکمت و فلسفه. رساله عملیه و دربردارنده فتواهای او. منابع شبکه اطلاع‌رسانی اجتهاد جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم. گلشن ابرار. ج۷، نشر معروف، قم: ۱۳۷۸.

نظرسنجی

این سایت از دیدگاه شما...؟